Raport „WORKshift Canada: The Bottom Line on Telework”

Autorzy: Kate Lister, Tom Harnish [więcej o autorach]

Rok publikacji: 2011

Liczba stron: 33

UWAGA. Jeśli szukasz ogólnych informacji o telepracy (pracy zdalnej, e-pracy, teledojazdach) to nie znajdziesz ich tutaj. Opis publikacji zawiera jedynie kluczowe zagadnienia w niej poruszane. Wiele publikacji powtarza te same fakty, dlatego je zebraliśmy i zapraszam do osobnych artykułów, stanowiących zbiorcze podsumowanie prac wiele autorów:

• Definicja telepracy
• Korzyści telepracy
• Bariery i problemy telepracy
• Jakie cechy powinien mieć telepracownik?
• Jakie cechy powinien mieć telekierownik?

Kluczowe zagadnienia poruszane w publikacji:

Raport polegał na zebraniu danych z różnych źródeł oraz na dokonaniu symulacji korzyści telepracy wyrażonych wartościowo w kanadyjskich dolarach (CAD). Lister i Harnish koncentrują się na telepracownikach, którzy wykonują swoją pracę w domu.

Oto ogólne dane wstępne dotyczące sytuacji telepracy w Kanadzie:

• 44% zawodów nadaje się do telepracy.
• 3% kanadyjskich zatrudnionych pracuje głównie z domu.
• W 2001 40% pracujących Kanadyjczyków stosowało telepracę, ale w zdecydowanej większości chodziło o zabieranie pracy do domu (telepraca uzupełniająca).
• 82% Kanadyjczyków odpowiedziało w ankiecie, iż mogłoby zmienić pracę, jeśli nowy pracodawca pozwoliłby im pracować w domu.
• W kraju występuje problem z niezapowiedzianymi nieobecnościami pracowników. W 2009 przepadało w ten sposób średnio 10 dni na pracownika (w sektorze publicznym 14,6 dnia). 78% osób, które idzie na chorobowe jest zdrowa, a biorą zwolnienie z powodów osobistych lub stresu.
• 53% mieszkańców jest zestresowana z powodu konfliktu na linii praca-życie osobiste.
• Kanadzie również doskwiera problem starzejących się kadr
• W 2005 Kanadyjczycy spędzali średnio 63 minuty dziennie na dojazdy w tą i w tamtą do pracy. Było to 21% dłużej niż w USA i 16% dłużej niż w UK.

Autorzy krok po kroku przypominają podstawe korzyści telepracy, przedstawiają założenia (stworzone na podstawie żmudnie zbieranych danych) i dokonują obliczeń. W raporcie przedstawiona jest cała metologia, więc w omówieniu pozwolę sobie jedynie na podsumowanie obliczeń w jednej tabelce oraz przedstawienie podstawowych założeń, którymi kierowali się Lister i Harnish:

• Osoba telepracująca pracowałaby 2 dni w domu, a 3 dni w siedzibie.
• 43% siły roboczej nadaje się do telepracy, a 79% z nich chciałoby telepracować.
• Przyjęto, że przeciętny wzrost produktywności wyniósłby 20%.
• Roczny dochód na Kanadyjczyka wynosił 67700 CAD.

A oto wyniki symulacji:

Wartości wyrażone w kanadyjskich dolarach (CAD)

Źródło: Opracowanie własne na podstawie K. Lister, T. Harnish, WORKshift Canada: The Bottom Line on Telework, 2011, s.23

Telepraca jest uważana za drugie, po elastycznych godzinach pracy, najlepsze rozwiązanie na eliminację niezapowiedzianych nieobecności w pracy.

Zarówno w warunkach amerykańskich i kanadyjskich mówi się, że dzięki telepracy mogą spaść wydatki na zdrowie. Nie przekłada się to na polskie realia, ponieważ w naszym kraju mamy publiczną służbę zdrowia.

Opinia o publikacji:

Świetna publikacja! Autorzy dokonali próby oszacowania finansowych korzyści telepracy zarówno dla pojedynczych przedsiębiorstw, jak i całej gospodarki. Raport czyta się szybko, bo jest przystępnie napisany. Lister i Harnish zebrali bardzo dużo danych z różnych źródeł, które wykorzystali, by ich estymacje były jak najbardziej wiarygodne. Lektura jest przede wszystkim skierowana do Kanadyjczyków, więc Polacy zainteresowani telepracą nie znajdą aż tyle interesujących danych. Liczę na to, że powstanie podobna publikacja o rynku polskim.

Pobierz raport

Pobierz raport „WORKshift Canada: The Bottom Line on Telework”